|
Hasta aquí el relato de Figueroa
//
COMENTARIOS Ó ARTIGO DE FIGUEROA
Álvaro:
No sé porqué me dá
que alguno de los que compartieron esas dos aventuras con
Figueroa van a estar el sábado allí, en la Veronza...
Nota: estoy a la espera de la
fotografía de la roca donde asasteis los peces.
Andrés: "Eu era un deses da
barca entre Vitoiro, Carlos de Carballeda, Ferreira, Paco... teño dúbidas. E efectivamente asábamos os peixes nunha rocha
que había no medio do rio. Abrímolos con unha navalla que
levaba alguién. Fai tempo, neste foro, eu comentaba aqueles
viaxes e acordábame de cando estaban facendo a ponte de
Arnoia e empezaron a chover pedras no rio, estaban voando as
rochas con dinamita en nos paseando ca barca por o rio. Menacho: Según Figueroa conta
no relato, non me extrana que se xogaran o pelexo na
excursión ás minas de wolfran. Eu fun unha vez de rapaz, e
recordo co sitio era moi perigroso; non sei como estará na
actualidade. Secundino: Dende fai uns anos son
membro da Asociación ecoloxista Coto do Frade de Ribadavia e
polo tanto recibo a súa revista cando se publica.
Revista de Coto do Frade recibida en maio do
2009. No nº 9 de maio-agosto
do 2009 trae un artigo que se titula O Sendeiro de Sta
Marta que creo que ten que ver e moito co artigo de
Figueroa. En calquera caso eu persoalmente estou interesado en
que Figueroa teña ocasión de leelo e saber que ese sendeiro
existe pero que moitos galegos inda non saben disfrutar da
natureza e así as boas ideas convirtense en desfeitas.
Faleille deste artigo na nosa 2ª Xuntanza e
o prometido é deuda. Espero que che gusta. O artigo non trae
firma.
Este mapa é un engadido meu para indicar de que zona estamos a
falar...Partindo de Sampaio hai un sendeiro que leva ata o
mirador en vermello...
O SENDEIRO DE STA. MARTA.
O sendeiro de Sta. Marta
(para os amantes do sendeirismo máis coñecido polo PR-G80) ,
pista que percorre a ladeira do monte de Sta. Marta, pódese
iniciar xusto enfrente da única fábrica de cadaleitos que
queda en Ribadavia (Ataudes Chao) ou pola zona vella da
poboación de Sampaio, xunto as antenas de telefonía móvil, sae
unha desviación hacia un mirador que: a máis de 200 metros de
altitude, ofrece a mellor vista sobre a desembocadura do río
Avia e a vila de Ribadavia, pero o máis interesante que ofrece
este roteiro é a multitude de opcións a descubrir,
antiguas minas de wolframio abandonadas (hoxe están parcialmente
valadas, que lembranzas cando eramos nenos e nos aburríamos e o
"iluminado" de turno, supoño que unha vez vista a película dos
Goonies, propuña ir as minas, mi madriña que tolos estabamos,
hai cousas que se fan cando eramos nenos, si miña nai se entera
do que chegamos a facer nese laberinto de covas aínda me doería
o sopapo que me dera), ou os restos do antigo convento de
franciscanos (que posteriormente se trasladaría a Ribadavia,
quedando aquelo como unha leprosería), ou o castro castrexo de
Sampaio (parece mentira que esté na situación que se atopa,
devorado pola maleza e as acacias, pero que espectacular, aínda
se pode observar o foso e o muro circular de catro metros de
altura en todo o seu perímetro), ou o poboado de Fenosa
abandonado na poboación de Sta. Cristina, que despois de trinta
anos de desuso, aínda se mantén en pe, en toda a súa estructura
(claro exemplo de como chegar a unha cesión con Fenosa para
poder revitalizar dita infraestructura morta como albergue,
cámping, aula da natureza, vivendas sociais, xeriátrico ...etc).
Paneis dos que fala máis abaixo...Fotografía que ven no
traballo.
Pero que ó
que íamos, dito sendeiro foi construido no ano 2004 por un
tinglado denominado Mancomunidade Turística Terras do Avia (que
englobaba ós concellos de Ribadavia, Carballiño, Boborás e Leiro)
e supuxo unha inversión de 63.000 € en colocación de dous paneis
de madeira con un mapa da ruta, seis postes de piñeiro cun anaco
de madeira en forma de frecha da distancia que falta e 31
pivotes de madeira de 50 cms. marcando o percorrido, e 48 marcas
de pintura amarela e branca en rochas e piñeiros (un bote de kg.
de pintura máis ou menos), eso si coa construcción dun miradoiro
cun panel explicativo da localización do máis interesante (máis
inversións non houbo, as pistas xa estaban feitas). Nos
nos metemos a valorar si o anteriormente sinalado custa
10.500.000 dans antigas pesetas, a crítica desta nova
sección é o resultado do tempo (5 anos despois) en dita
infraestructura:
.- Os dous paneis de madeira están en
branco (explícome; o soporte ainda está en pe, pero o contido
para o que foi creado levouno o sol, desapareceu, levouno a
siada, o vento, a chuvia, o home...) un atópase en frente da
fábrica de cadaleitos e outro en Sampaio.
.-Os seis postes de piñeiro indicadores de
distancia resisten as inclemencias do tempo, e os animais de
duas patas.
.-Dos 21 pivotes de madeira clavados no
chan xa so quedan 15 (un 50% menos).
.-As 48 marcas de pintura nas pedras e nos
árbores se manteñen (as dos ñárbores estiraron un pouco).
Este era o panel, descoñezo o autor da fotografía.. Hoxe non se
parece en nada....
.-O miradoiro que debeu ser onde se
gastaron os cartos, está nunha situación lamentable con respeto
a fai 5 anos, o panel explicativo en forma de mesa desapareceu,
tanto o panel como as patas, é decir, todo. O resto está cheo de
pintadas e tonterías típicas amén de inscripcións a navalla da
moza de turno, a barandilla fáltanlle a metade dos paus que
tiña, e corres un grave risco si te apoias nela, simplemente con
tocarlle oscila uns vinte centímetros e o panel de metacrilato
indicando o mirador levouno alguén, en definitiva un desastre.
A valoración de cómo se atopa esta
infraestructura para uso e disfrute da natureza despois de 5
anos é doble, por un lado cando se fai algo, por parte do
promotor hai que ter en conta as inclemencias do tempo, si pos
unha foto plástica cun panel nun período pequeno de tempo vaise
poñer branca, e o fin para o que foi creado queda inutilizado,
(esto é máis fácil de correxir).
Por outro lado esta accción do home, sobre
todo a peor e a xente máis nova e a xente máis maior, nestes
dous períodos de vida e cando a xente é máis mala, cando eres
novo fas maldade inconscientemente (gravar o nome da moza nun
miradoiro) pero cando eres maior fas a maldade conscientemente
(levas mesas e bancos enteiros con uso de gruas e tractores,
amén du cercado enteiro) claro exemplo na área recreativa creada
despois da limpeza do vertedoiro da Laxa de Nova (entre San
Esteban e a franqueirán) omde os veciños de ambas poboacións
rivalizaban por ver quen saqueaba máis.
Inicio |
Asociación |
Faite socio |
Actividades |
Foro
|
Historia |
Lembranzas e outras |
Email | Enlaces
|
Volver.